παρατεταγμένως

Α

1. όπως σε παράταξη μάχης, με σταθερότητα («παρατεταγμένως ἀμύνεσθαι», Πλάτ.)

2. με συγκρατημένο τρόπο, με αυτοσυγκράτηση, με αυτοκυριαρχία

3. (γεωμ.) σε ευθεία γραμμή, παράλληλα σε κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μτχ. παθ. παρακμ. παρατεταγμένος τού παρατάσσω].